Vulkaan

Na zoveel hitte wordt
een offer ongeloofwaardig,
een breuk meelijwekkend,
van passie rest de as.
 
Laag na laag bedekt de navel
wat na al die jaren staren
onder ’n korst bedolven was.
 
Zoals bij ’t schillen van een vrucht
de kern klinkt als ’n vertrouwd geluid,
zonder fatsoen maar onvermijdelijk,
zo rommelt het in m’n buik.
 
 

Spoor, zoeken

Een spoor nalaten,
een afdruk op de huid
en dan het vel omdraaien
in fragmenten, het geloof
 
dat vlakken, lijnen
ook wel naden, vooral
tekens kunnen worden.
 
Wat gehuld is, wordt ontbloot
met de nieuwsgierigheid naar
wat zich onderhuids, niet geheel
onverwacht, laat vormen.